van lilooet naar clearwater

zondag 27 juli
We moeten voor zondag Voorbij Pemberton zijn, omdat de weg afgesloten wordt van voor Whistler tot Pemberton. Daarna maakt het niet zoveel meer uit waar we die nacht slapen. De weg na Pemberton is echt fantastisch. J kunt er niet hard rijden want hij blijft stijgen. Gelukkig is het niet druk. Onderweg zien we verschillende plekken waar je mooi zou kunnen kamperen. We willen vannacht het liefst wild kamperen. Onderweg zien we een beer, hij kruipt langzaam tegen een helling omhoog en zonder zich aan ons te storen sjokt hij weer het bos is. Tegen de tijd dat we in Lillooet moeten aankomen, begint de weg plots te dalen en net voor het dorpje zien we een mooi plek om de camper te parkeren. We hebben voldoende water en stroom in de accu's voor twee dagen. Na het eten kruipen we snel de camper in, want het is koud. We zitten nog steeds hoog ( ong 1000m).
Als we de andere dag wakker worden schijnt de zon alweer heerlijk. Na het ontbijt rijden we naar Lillooet , wandelen door het dorpje en doen boodschappen. In Liioet begon tijdens de Gold Rush de weg naar Yukon. Hier staat dan ook het Zero Mile House. In die tijd woonden er bijna 40.000 mensen, nu nog geen 1000.
Na de wandeling rijden we verder op de Alaska Highway richting Clinton. Het is een fantastisch mooie route met weinig verkeer en telkens als je weer op een plateau komt kun je heel ver kijken. Clinton is ook zo'n plaats dat vanaf de Gold Rush tot de jaren zestig belangrijk was. Hier hield het spoor en de verharde weg op. Dus van heinde en ver kwamen de mensen naar Clinton. Nu wonen er nog 700 meestal oudere mensen. We vinden wel een prachtige camping langs de weg. Het gras is erg groen en pas gesproeid en de baas zit in de schaduw van een boom. We krijgen een mooi plek en 's avonds eten we zalm die hij heeft klaargemaakt met allerlei groenten uit zijn eigen tuin. In de zomer is hij hier en in de winter ( duidelijk te zien aan de foto's, met allerlei jonge meiden) in Thailand.
In Clinton bezoeken we ook het plaatselijke museum. De geschiedenis begint hier net als in Australië, met de Europese geschiedenis. Dus alles van 200 jaar geleden is belangrijk en waardevol. Terwijl de geschiedenis van de Indianen, die ze hier ook Aboriginals noemen meer dan 9000 jaar teruggaat. Ik maak geen vrienden met de man van het museum, als ik dat tegen hem vertel. Verder is hij wel aardig, want hij vertelt ons een mooie route vanaf 70 mile house langs het merengebied.

Maandag 28 juli
En 's morgens is het weer mooi weer. De zomers zijn hier altijd droog en zonnig. Na het ontbijt zitten we nog even in de bar om het nieuws te kijken op de Ipad en om foto's op FB te zetten. Daarna rijden we weer verder. En weer is de weg prachtig, alleen op de weg naar Alaska is het heel druk met hele grote vrachtwagens. Bij 70 mile house nemen we de weg naar Green Lake. Een rustige weg. Onderweg zien we een hert met een kalf drinken bij een meertje. We zien ook bizons. Die zijn dus echt groot, en snel. Net voor de middag zien we een mooi strandje aan het meer. We gaan eens lekker even zwemmen en zonnen, en na een uurtje of twee, net voordat we beginnen te verbranden rijden we weer verder........totdat de weg doodloopt. We moeten 20 km terug, we hebben teveel op dat hert met kalf gelet en hebben een afslag gemist. Gelukkig komt alles weer goed en kunnen we de weg vervolgen. We komen langs allerlei ranches, die net als in ouderwetse cowboy-films ook zo'n poortachtige ingang hebben met een gewei erboven. Ze hebben ook de meest mooie namen.
Als we even stoppen om van het uitzicht te genieten, zien we beneden ons een geweldig mooi meer liggen. Het heet Lac du Roche. Het ligt schitterend tussen de groene heuvels. Twee kilometer verder zien we het bordje van een camping en eigenlijk is het veel te lekker weer om in de camper te zitten. We rijden naar beneden en komen op een camping aan hetzelfde meer. We krijgen een prachtig plek aan het water. Ed de campingbaas zegt dat we eerst maar eens moeten relaxen en zwemmen. Hij geeft ons ook nog de tip om met een kajak het meer op te gaan het eiland rond te varen. Dat doen we net voor het eten. We zijn anderhalf uur onderweg en zien een hert. Op het eiland zitten ook beren en er is een nest van een arend. Het is prachtig en heeeeeel stil op het water.
We willen de andere morgen nog wel een keertje. Ed zal het hok met de peddels openlaten.
Na het eten zitten we nog heel lang bij het kampvuur.

Dinsdag 29 juli.
Een speciale dag. 's Morgens zijn we al heel vroeg wakker, het meer ziet er prachtig uit, het meer lijkt wel van glas en het is doodstil. Ilona gaat foto's maken en als ze terug komt heeft ze een hert gezien op het eiland. Het stond naar de overkant te kijken. We pakken de kajak en al voor zeven uur maken we een rondje rond het eiland. We zijn de enige op het meer, plotseling zien we een hert het water in gaan en naar de overkant zwemmen, alleen zijn kop komt boven het water uit. Die herten kunnen niet alleen soepel lopen. Als hij aan de overkant is, kijkt hij nog even, schudt de druppels van zich af en verdwijnt.
Als we een rondje gevaren hebben, gaan we weer naar de kant. We ontbijten en lezen nog even in het zonnetje. Het is een geweldig mooi
plek, maar we moeten verder. Er zijn nog meer mooie dingen te zien. Als we nog even een praatje met de campingbaas hebben gemaakt en hout gekocht( voor $5,- gooit hij de hele bak vol), gaan we weer op weg naar Wells Gray Parc. Het is maar iets meer dan honderd km, en na boodschappen gedaan te hebben in Clearwater zijn we om twee uur al op het RV parc midden in het Park. Dit is de laatste camping waar we stroom, internet enz hebben. Net voordat we de camping opdraaien, zien we een jonge beer lopen. Eerst dacht ik dat het een hondje was. We durven niet uit te stappen, want dan is moeder nooit ver uit de buurt.
Op het park is het nog niet druk, maar wel heel erg warm. Het is ruim boven de 30 gr. Te warm dus om iets te doen. We wachten tot het wat afgekoeld is en gaan dan op weg om de wandeling naar Smith Lake te lopen. Een wandeling van twee uur. Gewapend met berenbel en berenspray gaan we op pad. We hadden beter muggenspray kunnen meenemen, want we worden opgevreten door de muggen. Niet een stuk of tien, maar tientallen. We moeten ze met twee handen van ons afslaan. Gelukkig komen we geen beer tegen, want we zouden geen foto kunnen maken, we komen echt handen tekort.
Als we weer bij de camper zijn gaan we eerst douchen, daarna eten even facetimen met Veerle en naar bed. Morgen vroeg eruit om naar Helmcken Falls te gaan.