Icefield Parcway

woensdag 30 juli.
Gisteren was het overdag ruim dertig graden en vannacht maar een graad of vijf. Dat slaapt heerlijk. Als we wakker zijn ruimen we de camper op en rijden na het ontbijt de camping af richting Helmcken Falls. Het is niet ver en als we er aankomen, zijn we de enige. Er is dus voldoende plaats om te parkeren. De waterval is heel mooi. Vanaf meer dan 100 meter stort het water naar beneden. Het water heeft de wand van de waterval al helemaal uitgehold en je kunt de weg die de waterval de afgelopen duizenden jaren heeft afgelegd. De canyon is steeds dieper geworden. Als we de waterval goed bekeken hebben besluiten we om helemaal door te rijden naar het eindpunt van de weg, meer dan 65 km het park in. De laatste 35 km zijn gravelroad, maar als je minder dan 30 km per uur rijdt, is het redelijk te doen. We willen de wandeling naar de Clearwater Lake Lookout doen. Die is ongeveer 13 km.
We parkeren de camper bij de laatste parkeerplaats en beginnen aan de wandeling. Na iets meer dan een uur komen we bij de Look out. Het is inderdaad een mooi plekje. Je kijkt uit over het meer en in de verte zie je de witte toppen van de bergen. Daarna beginnen we aan het tweede deel van de wandeling en die is uitdagend, want na twee uur wandelen hebben we nog niemand, maar ook geen bordje gezien. We wandelen door het bos, op het enige pad dat er is, maar het is niet helemaal duidelijk waar dat pad naar toe gaat. Gelukkig komen we op een gegeven moment bij Osprey Look out en dat kunnen we op de kaart terug vinden, we zijn vlak bij de camping. Het duurt nog een uur voordat we bij de camping zijn. Daar drinken we eerst een groot glas ice-tea. Daarna is het nog drie km naar de camper. We hebben ruim 16 km gelopen als we weer bij de camper zijn.
Op de terugweg kijken we nog bij Dawson Falls en rijden terug naar de camping waar we de nacht ervoor ook geslapen hebben. De mevrouw bij de receptie moet lachen en zegt: Ah you're back. We doen de was, gooien een lekker biefstukje op de bbq, drinken een wijntje en stoken een lekker vuurtje. Morgen zien we weer wel.

Donderdag 31 juli.
En weer is de lucht blauw als we wakker worden. De was is inmiddels droog. Dus alles is weer schoon. Na het ontbijt gaan we terug richting Clearwater. De weg die het park ingaat is 65 km lang en wij zitten ongeveer op de helft. In Clearwater tanken we en doen we boodschappen, we hebben ook iets extra's nodig tegen muggenbulten, want we zijn echt lek geprikt. Samen zijn we goed voor bijna 200 muggenbulten. En Ilona wint, die heeft de meeste.
Vandaag moeten we even doorrijden, want het wordt een druk weekend. Het is nl. BC-day op 4 aug en dat is voor mensen in British Columbia een lang weekend. Heel veel mensen trekken er dan op uit. Ze verwachten grote drukte op de wegen en in de parken. Als we Mount Robson zien, ( de hoogste berg van de Rockies) nemen we een paar foto's en gaan weer door richting Jasper. We hopen nog een plekje op Whisthlers Camping te krijgen. Maar aangekomen in Jasper zit de camping ( meer dan 700 plaatsen) al vol, we hebben alleen vandaag nog plaats. Dat valt tegen.
Maar we kunnen gelukkig een nachtje staan en morgen in ieder geval een eindje verderop op de overflow. Nu we onze plannen aan moeten passen, gaan we eerst naar Jasper en morgen naar Lake Maligne. Daarna willen we naar Mount Edith Cavell. En dan willen we verder de Ice Field Parkway afrijden tot Lake Louise. Tegen die tijd zijn hopelijk de Canadezen weer naar huis en kunnen we weer gewoon op een camping terecht.
Net voordat we naar Jasper vertrekken loopt er opeens een enorm dier over ons plek, een elk. We zien er daarna nog drie. Ze lopen gewoon te grazen.
We wandelen nog even door Jasper, eten iets bij de Italiaan en gaan weer terug. We ontdekken opeens dat we in een andere tijdzone zitten en het een uur later is. Om elf uur gaat de camping dicht. Gelukkig zijn we nog op tijd.

Vrijdag 1 augustus
Wakker worden in een andere tijdzone, al scheelt het maar een uur, je bent toch een uur later wakker. Maar ja, het is vakantie, dus maakt het niet uit. We hebben nog geen honger, daarom gaan we eerst op weg. We moeten nog dumpen en de watertank vullen en vragen of er echt geen plaats is. Plaats op de camping is er echt niet, maar de ranger vertelt ons wel over allerlei mooie wandelingen tussen Jasper en Banff. We hoeven ons geen zorgen te maken, want op de overflow is echt voldoende plaats.
Gerustgesteld rijden we richting Lake Maligne, zo'n 35 km het park in. De weg er naar toe is weer geweldig. We zien weer elken ( of is het elks). We ontbijten bij Medicine Lake. Een meer dat in het voorjaar helemaal vol staat, maar in oktober helemaal droog. En er is geen rivier die het water afvoert. Voor de Indianen was dit een heilige plaats, omdat ze niet wisten dat het water langs de bodem het meer verlaat in een ondergrondse rivier.
Bij Magline Lake parkeren we de camper op een grote parkeerplaats en maken ons op voor een wandeling over de Bald Hills en de Moose Lake Loop. In tegenstelling tot de vorige wandelingen is deze meer in het open terrein en zijn er allerlei vergezichten. We maken natuurlijk weer foto's. Na drie en een half uur zijn we weer terug bij de camper en hebben 14 km gewandeld.
We rijden in een rustig tempo terug, omdat er zoveel mooie dingen te zien zijn. Onderweg zien we nog een beer met een jong, maar we zijn net te laat om er een foto van te nemen. Bij Maligne Canyon stappen we nog even uit, maar we zijn te moe om het hele rondje te lopen, dus lopen we maar een klein stukje.
Daarna rijden we terug naar Jasper. We laden de batterijen van het fototoestel, telefoon en ipad op in de wasserette annex koffieshop. Een vreemde combinatie, maar we mogen alles opladen. Ilona zet nog foto's op FB.
Daarna zijn we benieuwd waar we uitkomen en rijden naar het noorden richting de overflow. Bij de ingang betalen we $15,70 en komen op een gigantisch terrein, waar je gewoon een plekje zoekt en kunt slapen. Er zijn alleen WC's. Maar die hebben we ook in de de camper.

Zaterdag 2 augustus.
Als we 's ochtends het terrein afrijden, is het nog maar net acht uur geweest. We waren gisteren moe van de wandeling en zijn vroeg gaan slapen en dus ook weer vroeg wakker. In Jasper moeten we nog tanken. ( Er gaat weer voor $140,- in en hij was nog niet eens leeg) Gelukkig is de benzine niet zo duur als in Nederland, maar jammer genoeg heeft de camper wel een hele grote tank. Bij het Visitor Centre is er wifi, dus kunnen we weer even het nieuws bekijken, een mailtje sturen enz. Daarna rijden we de Icefield Parkway op. Onderweg hebben we twee wandelingen gepland, eentje bij Athabasca Falls en eentje bij Sunwapta Falls. Het zijn twee plaatsen met mooie en grote watervallen in de Athabasca Rivier. En deze rivier volgen we vandaag tot aan de gletsjer.
Bij allebei de watervallen stort het water zich met heel veel kabaal naar beneden. Het water heeft ook weer een diepe kloof gemaakt. Als we verder rijden is de Athabasca Rivier weer heel breed en kalm.
Hoe dichter we bij het Columbia Icefield komen hoe hoger we komen, en als we daar het parkeerterrein oprijden zitten we op 2000m. Links en rechts steken de kale rotsen nog hoog boven ons uit. De gletsjers zien we links en rechts, maar er is een gletsjer bij tot waar je kunt wandelen, en dat gaan we dus doen. We wandelen eerst helemaal naar boven. Onderweg staan er allemaal bordjes tot waar de gletsjer 100 jaar geleden, 50 jaar geleden en in 2008 kwam. Het is wel duidelijk dat hij er over 100 jaar niet meer is. Als we bij de gletsjertong komen wandelen we zo het ijs op, allerlei slootjes en slingeren zich naar beneden. Het is heel spectaculair om hier te staan. Als we kou krijgen wandelen we weer naar beneden en zitten eerst eens een uurtje in de zon. Daarna gaan we kaartjes kopen voor de Skyewalk. Een plateau met een glazen vloer, dat 40 meter uit de berg en 300 meter boven de bodem van het dal hangt. Het ziet er heel spannend uit en het is ook heel mooi gemaakt. nIets voor mensen met hoogtevrees. Een bus brengt ons er naar toe en terug.
De parkeerplaatsen zijn dan al aardig leeg, maar wij blijven juist staan en willen hier vannacht blijven slapen. Op 2000 meter hoogte met uitzicht op de Athabasca Glacier. En we zijn duidelijk niet enige die dit willen, want al snel is het gezellig druk op de parkeerplaats.